Το θεραπευτικό φάσμα του ιατρείου μας καλύπτει όλον τον κλάδο της γενικής ιατρικής. Ενώ παλαιότερα οι οξείες ασθένειες αποτελούσαν το επίκεντρο της γενικής ιατρικής πρακτικής, σήμερα οι χρόνιες παθήσεις βρίσκονται στο προσκήνιο, τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά. Ιδιαίτερα στα παιδιά απαιτείται προσεκτική φροντίδα και αντιμετώπιση όλων των παθήσεων, οξέων και χρόνιων, προκειμένου να βελτιωθούν οι συνθήκες υγείας τους γενικότερα.
Το φάσμα της γενικής (οικογενειακής) ιατρικής κυμαίνεται από αλλεργικά και αυτοάνοσα νοσήματα, ορθοπεδικά προβλήματα με κάθε είδους πόνο, παθήσεις του αναπνευστικού και πεπτικού συστήματος, του ουρολογικού συστήματος καθώς και ορμονικές διαταραχές σε άνδρες και γυναίκες. Οι ψυχοσωματικές διαταραχές επίσης είναι ολοένα και πιο συχνές. Το άγχος και οι συνέπειές του παίζουν σημαντικό ρόλο σε αυτήν την εξέλιξη.
Κάθε ιατρείο γενικής πρακτικής έχει ορισμένα σημεία εστίασης. Στο ιατρείο μας είναι το άσθμα (ιδιαίτερα το παιδικό άσθμα) και άλλες αλλεργικές και αυτοάνοσες παθήσεις, παθήσεις που σχετίζονται με τη διατροφή, οι παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα, οι ρευματικές παθήσεις και οι παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος (ιδιαίτερα η ινομυαλγία και η οστεοπόρωση).
Η φαρμακευτική θεραπεία που ακολουθείται είναι συνήθως η κλασική ομοιοπαθητική.
Η συχνή προσδοκία πως μια ασθένεια μπορεί να αντιμετωπιστεί επαρκώς με ένα φάρμακο (χημικής, φυτικής ή άλλης προέλευσης) τείνει να μην ισχύει στην περίπτωση των χρόνιων ασθενειών. Τις περισσότερες φορές η φαρμακευτική αγωγή πρέπει να συνοδεύεται από υποστηρικτικά μέτρα. Αυτά τα υποστηρικτικά μέτρα μπορούν να είναι ακόμη πιο σημαντικά από την ίδια τη φαρμακευτική θεραπεία.
Πρωτογενής και Δευτερογενής Πρόληψη
Γενικά μέτρα για την στήριξη της υγείας βελτιώνουν τη σωματική και πνευματική λειτουργία. Η γενικότερη βελτίωση της υγείας αποτελεί συνήθως μιαν απαραίτητη προϋπόθεση για την αντιμετώπιση χρόνιων ασθενειών. Ακόμη και σε περιπτώσεις που η ολοκληρωμένη ίαση δεν είναι πια εφικτή, μια καλύτερη κατάσταση υγείας μπορεί να διασφαλίζει την πρόληψη ή τον περιορισμό των σοβαρών συνεπειών και να συνδέεται με την βελτίωση τής ποιότητας ζωής. Αυτό ονομάζεται Δευτερογενής πρόληψη (δευτερογενής ή δευτεροβάθμια πρόληψη).