Στην αρχή μιας ομοιοπαθητικής θεραπείας είναι χρήσιμο να κατανοήσετε ορισμένες αρχές αυτής της θεραπείας και να γνωρίσετε τις διαφορές από τη συμβατική φαρμακευτική θεραπεία.

Η ομοιοπαθητική είναι μια θεραπευτική μέθοδος η οποία ξεκίνησε από τον Γερμανό γιατρό Σάμουελ Χάνεμαν. Βασικός στόχος της είναι να ενισχύσει τον οργανισμό και την αυτορρύθμισή του και έτσι να ενεργοποιήσει την αυτοθεραπεία, δηλαδή να βρει το ίδιο το σώμα τον τρόπο να επιλύσει τυχόν προβλήματα. Εάν ένας οργανισμός λειτουργεί κατάλληλα, έχει τη δυνατότητα να ξεπεράσει ασθένειες που προϋπήρχαν. Μια αποτελεσματική ομοιοπαθητική θεραπεία οδηγεί σε μεγαλύτερη ανθεκτικότητα (ευρωστία) και έτσι, δεν αποσκοπεί στην εξαφάνιση των συμπτωμάτων, αλλά στη μακροπρόθεσμη βελτίωση της υγείας.

Αυτό σημαίνει πως ο θεραπευτικός στόχος της ομοιοπαθητικής είναι αρκετά διαφορετικός από αυτόν της συμβατικής φαρμακευτικής θεραπείας. Η συμβατική φαρμακευτική θεραπεία συνήθως καταστέλλει συμπτώματα ή σωματικές λειτουργίες (π.χ. παυσίπονα για πονοκεφάλους, αντιισταμινικά για αλλεργική ρινίτιδα, κορτιζόνη για άσθμα, αντιυπερτασικά για υψηλή αρτηριακή πίεση). Ωστόσο, αυτό δεν οδηγεί σε θεραπεία της νόσου, αλλά αποτελεί μια διαχείριση των συμπτωμάτων που συνήθως μειώνει ακόμη περισσότερο την ευρωστία.

Πορεία μιας θεραπείας

Μια θεραπεία που βασίζεται στην αυτορρύθμιση βελτιώνει τις λειτουργίες του οργανισμού και είναι μια σύνθετη και δυναμική διαδικασία που περνάει από διάφορα στάδια. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στην περίπτωση των χρόνιων ασθενειών. Η θεραπευτική πορεία μπορεί να λάβει πολλές διαφορετικές μορφές. Ορισμένες τυπικές πορείες είναι οι εξής:

• Μετά τη λήψη του φαρμάκου, παρατηρείται ταχεία βελτίωση όλων των συμπτωμάτων. Αυτό είναι ευχάριστο, αλλά δεν είναι το συνηθισμένο, ιδιαίτερα στις χρόνιες παθήσεις.
• Μια αλλαγή μπορεί να συμβεί αργά και σταθερά, έτσι ώστε οι ασθενείς να μην το συνδέουν καν με τη θεραπεία. Μόνο όταν αναλύουμε την κατάσταση της υγείας τους κατά τη διάρκεια μιας μεταγενέστερης συζήτησης παρατηρούν ότι πολλά προβλήματα και όχι μόνο το κύριο έχουν εξαφανιστεί ή βελτιωθεί σημαντικά.
• Κατά τη θεραπευτική διαδικασία, μπορεί να υπάρξει μια βραχυπρόθεσμη επιδείνωση των συμπτωμάτων, συνήθως στην αρχή της θεραπείας. Αυτή η λεγόμενη «αρχική επιδείνωση» σπάνια διαρκεί περισσότερο από 1-2 ημέρες και είναι ακίνδυνη. Υποδηλώνει ότι η θεραπεία είναι αποτελεσματική και θεωρείται καλό σημάδι.
• Στην αρχή της θεραπείας, τα συμπτώματα μπορεί να εξαφανιστούν γρήγορα και σε μεγάλο βαθμό, αλλά αυτό διαρκεί μόνο για μία έως δύο εβδομάδες. Μετά από αυτό, τα συμπτώματα επιδεινώνονται και πάλι, αλλά δεν επιστρέφουν στην αρχική τους κατάσταση. Αυτή είναι η περίοδος του μέλιτος μιας θεραπείας. Αυτή η πορεία δείχνει πόσο μεγάλη βελτίωση είναι δυνατή. Συχνά περνάνε μήνες μέχρι αυτή η καλή κατάσταση να γίνει ο κανόνας. Σε άλλες περιπτώσεις, τα συμπτώματα της νόσου επιστρέφουν στην παλιά τους ισχύ μετά από λίγες ημέρες. Αυτό δείχνει ότι το ομοιοπαθητικό φάρμακο που επιλέχθηκε δεν έχει τη δύναμη να επιφέρει μια θεμελιώδη βελτίωση της γενικής κατάστασης.
• Μπορεί να επανεμφανιστούν παλιά συμπτώματα και ασθένειες που μπορεί να μην υπήρχαν για δεκαετίες. Αυτό θεωρείται θετικό σημάδι. Είναι σαν τα παλιά προβλήματα να ήταν ακόμη άλυτα στο σώμα. Μέσω της καλύτερης λειτουργίας του οργανισμού, αυτά επανενεργοποιούνται και μπορούν να επιλυθούν. Περιστασιακά, σε μια τέτοια κατάσταση, η θεραπεία πρέπει να αλλάξει.
• Μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά οξείες ασθένειες. Αυτό μπορεί να συμβεί τυχαία. Αλλά μπορεί επίσης να σημαίνει ότι ο οργανισμός προσπαθεί να λύσει προβλήματα υγείας που διαφορετικά δεν ήταν στο προσκήνιο. Η ξαφνική εμφάνιση ενός οδοντικού αποστήματος ή πυρετού στο άσθμα μπορεί να υποδηλώνει μια τέτοια βελτιωμένη λειτουργία του οργανισμού.
• Η κλινική εικόνα μπορεί να αλλάξει. Παλιά συμπτώματα εξαφανίζονται και νέα συμπτώματα εμφανίζονται. Αυτό απαιτεί λεπτομερή ανάλυση της θεραπευτικής διαδικασίας.

Σε κάθε φάση της θεραπείας, είναι επομένως σημαντικό να παρατηρούμε προσεκτικά τις διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα στο σώμα και να κατανοούμε τη σημασία τους για τη διαδικασία αποκατάστασης. Αυτό ονομάζεται «διάγνωση της θεραπευτικής διαδικασίας».

 

Διάρκεια της θεραπείας

Η διάρκεια της θεραπείας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, π.χ.

α) τη σοβαρότητα της νόσου,

β) τη διάρκεια της νόσου,

γ) τη γενική κατάσταση της υγείας,

δ) την έκθεση σε βαρέα μέταλλα και άλλες χημικές ουσίες,

ε) τη χρήση φαρμακευτικής αγωγής,

στ) στον αριθμό των τοπικών φλεγμονωδών εστιών,

ζ) στο κίνητρο για την αλλαγή της ζωής όπου είναι απαραίτητο.

Πριν από είκοσι χρόνια, ακόμη και μακροχρόνιες ασθένειες μπορούσαν συχνά να αντιμετωπιστούν μέσα σε λίγες εβδομάδες ή μήνες. Σήμερα, αυτό είναι λιγότερο συνηθισμένο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό. Η ρύπανση του περιβάλλοντος, η κακή διατροφή, η έλλειψη άσκησης και πολλοί άλλοι παράγοντες οδηγούν σε μια γενικά χειρότερη κατάσταση υγείας. Η σημερινή χρήση φαρμάκων μπορεί επίσης να περιορίσει σημαντικά την ικανότητα της αυτορρύθμισης.

Είναι δύσκολο να προβλεφθεί πόσο καιρό θα διαρκέσει μια θεραπεία. Ενίοτε είναι πολύ γρήγορη. Με χρόνιες ασθένειες όπως το άσθμα, τα αυτοάνοσα νοσήματα, η ινομυαλγία, το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης ή η κατάθλιψη, η θεραπεία μπορεί να διαρκέσει πολύ. Επιπλέον, σε τέτοιες ασθένειες, η αποκλειστική χορήγηση ενός ομοιοπαθητικού φαρμάκου δεν αρκεί, αλλά πρέπει να είναι ενταγμένη σε ένα ευρύτερο θεραπευτικό πρωτόκολλο υποστήριξης.

 

Λαμβάνοντας το φάρμακο

Ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο λαμβάνεται μία ή περισσότερες φορές την ημέρα ανάλογα με τις ανάγκες. Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις όπου αρκεί μία μόνο δόση.

Λαμβάνεται σε συγκεκριμένη απόσταση από κάθε γεύμα. Για τους ενήλικες, ενδείκνυται τουλάχιστον μία ώρα πριν ή μετά το γεύμα. Για τα παιδιά αρκούν 20-30 λεπτά.

Όταν λαμβάνεται καθημερινά, δεν είναι απαραίτητο να γίνει πάντα την ίδια ώρα της ημέρας.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα διατίθενται σε διάφορες μορφές ανάλογα με τη διαδικασία παρασκευής. Η μορφή δεν αλλάζει την αποτελεσματικότητα. Συνιστάται να αφήνετε το φάρμακο να διαλυθεί στο στόμα.

Οι κάψουλες ανοίγουν για το σκοπό αυτό, βάζοντας το μισό περιεχόμενο στο στόμα. Το άλλο μισό προορίζεται για τον επόμενο λήψη.

2-3 Σφαιρίδια (Granoules) ή 5-7 μπιλάκια (Pills) είναι μια δόση.

Το φάρμακο μπορεί επίσης να χυθεί σε ένα ποτήρι νερό και να ανακατευτεί με ένα πλαστικό κουτάλι.

Αποθήκευση ομοιοπαθητικών φαρμάκων

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν πρέπει να φυλάσσονται κοντά σε ηλεκτρικές συσκευές, κινητά τηλέφωνα ή το WiFi. Θα πρέπει να διατηρείται στεγνό και προστατευμένο από το φως.

Ωστόσο, ένας σύντομος έλεγχος ασφαλείας στο αεροπλάνο δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα

Αντίδοτα

Υπάρχουν διάφορες ουσίες που εμποδίζουν την ομοιοπαθητική θεραπεία. Ανάλογα με τη νόσο, τη φαρμακευτική αγωγή και τη συχνότητα λήψης, οι ακόλουθες ουσίες πρέπει να αποφεύγονται ή να μειώνονται:

• Καμφορά
• Καφές
• Συμπληρώματα πολυβιταμινών
• Ισχυρά αιθέρια έλαια
• Συχνά, δυνατά αφεψήματα από βότανα

Ωστόσο, ο δυόσμος, η κανέλα, το γαρύφαλλο κλπ. στο φαγητό δεν δημιουργούν πρόβλημα.